zur Druckansicht

Es Pendle

E Motorzug uf’m Temeschwarer Bahnhof, fotografiert vum Altmayer Walter im Fewer 2023

Morjets hat em Friehzug jeder Pendler (Navetist) sei Waggon un sei angestammte Platz ghat. Meischtens warʼs am Fenschter. Dort hat mer sei Mandl em Wender an de Hoke ghong un sich en dee zum gumme engeweckelt odder mer hat sich paar Statione of der Bank ausgstreckt un metʼm Mandl zugedeckt. Dort hat mer dann of der harti braunlakerti längeri Holzbank met em Kop gegen es Fenschter un de Fieß gegen die Mitt, also em Dorchgang, vornehm gsaht gelejt, bis de Waggon met anre Pendler un Reisende gegen die Stadt angfang hat sich zu fille. Die Bänk of der entgegengesetzti Seit ware kärzer. Of der längere Bänk han drei Leit setze kenne, of der kärzere nor zwaa. Manch ener hat sogar gschnorkst, was anre ah mol gschtehrt hat. Awer em tiefe Wender ware oft de ganze Zug net ghetzt un allmehlich es es erscht noh paar Statione em erschte Waggon wärmer gen, weil die Dampflokomotiv, die de Zug gezoh hat, erscht beim Wegfahre angfang hat, Dampf dorch die Heizung zu losse. Weil bei großer Kält de Heizungsdampf iwer Nacht en der Leitung engfror es, hatʼs Hetze garnet funktionert. Mindeschtens von Lowrin bis Hatzfeld han die unzufriedene Pendler oft bis zu fofzehnmol die Notbremsch gezoh un de Zug zum stehn gebrung. Noh han die Kartezwickre gflucht un de Zug Verspähdung angsammelt.

En Hatzfeld es die Lokomotiv rumkong gen un de letschte Wagon war de erschte Waggon hinner der Lokomotiv. En Gertjanosch em Bahnhoff es hinner de Zug aus Lowrin noch de Zug aus Johannisfeld ankong gen. Vor em Losfahre em Tandem hat die vorderi Dampflokomotiv gepfiff un die hinnri hat ah met em odder zwaa Pfiff geantwort. Die ganzi Eisenbahnfahrt war bei gleichmäßiger Gschwindigkeit von em rhythmische Stoße begleit, weil die Eisebahnschinne metnaner an ehre Enner zamgschraubt ware. Bei der Enfahrt en de Bahnhoff en Temeschwer es des rhythmischi Stoße vom Schuckle dorch Weiche iwerlagert gen, was de Schlofrichschte wackrich gen geloss hat.

Of der Hemfahrt noh em Arweitstach met em Owetszug hatʼs en de Waggone annerscht ausgschaut, es war net dungl, die Leit han ah net gschnorkst wie in der Herrgotsfrieh, statt dess han se Karte gspillt. Dorch die Johre han sich feschte Spillergruppe – mit Ersatzspiller – zamgfun. Die Schwowe han Fuchse odder Sechsunsechzig gspillt, die anre Natione ah Sechsunsechzig, De Simner stecht, Enunzwanzich un weeß de Kukuck was noch.

Vier Schwowe han sich zamgsetzt, zwaa am Fenschter und zwaa newer die, weilʼs ke Tesch gen hat, han sie e flachi Aktentaschn iwer ehre Fieß geleht un drowe gspillt. Die vier han paarweis zamgspillt: die newernanner ware Gegner. Hart es es do her gang: „Fux!“, „Kontra!“, „Re!“, „Re Re!“, …, „Dorchmarsch!“… beim Fuchse odder „Zwanzig!“, „Verzich!“ beim Sechsunsechzich usw. sen „angsaht“ gen, ender geruf, gschrait oder gebrellt, wanns zur „Sach gang es“.

Schließlich hat mer ah mol was zu melle ghat, de Schef aus der Arweit war mer endlich los, bis hem zum Weib hatʼs no paar Stun gedauert, mer war endlich mal jemand, iwerhaupt wann mer met seim Kumbl die Partie gewunn hat un of em Hemweech vom Bahnhoff noch e Werts-haus war, wu mer inkehre un eene hewe hat kenne.