Landsmannschaft der Banater Schwaben e.V.

Die Lottofeier

Beim Butterstoßen. Einsenderin des Fotos: Regina Lutz

Es wor de 31. Jänner 1956. Wieso ich mer des Datum so genau gemerkt hann, des mecht ich mol zuerscht schreiwe. In deni Johre hann die Männer bis zu em gewisse Alter misse Nachtsgassewacht mache. Wahrscheinlich hann sie misse de Klassefeind abwehre, der wu jo nie gschloft hat, wie mer weeß. Die Männer in dere Altersgruppe senn schon vor Neijohr for es ganzi Johr engeteelt gen, in jedem Monat enmol un immer am gleiche Datum. Die Einteelung hat mei Komerad Seppi gmach, der wor damols Referent im Gmeindehaus und hat mich un noch annere for de 31. engeteelt, weil der jo nor siewemol im Johr vorkommt. Des wor mei erschti Gassewacht, weil es Johr drvor wor ich jo noch beim Militär, un in der erschti Nacht hann ich schon e ganz intressantes Erlebnis ghat. Ich wor mit meim Komerad Mischko ingeteelt, nor der hat dann grad Nachtschicht gearweit beim Elektromotor un hat sein Vater in sei Platz gschickt, de Vetter Josep. Mir hann uns um acht Uhr oweds im Gemeindehaus getroff, hann unnrschrieb, dass mer de Dienscht antrete un noh is es losgang.

Unser Auftrag wor, die Herregass iwerwache, vom Gmeindehaus bis zum Bahnhof wor unser Teren. Mir senn so langsam zum Bahnhof spaziert, hann gwart, bis die Leit, was ausm Nein-Uhr-Zug ausgstieje senn, de Bahnhof verloss ghat henn un mir uns iwerzeigt hann, dass sich ke Klassnfeind in der Umgebung verstecklt hat, dann senn mer wieder in Richtung Gmeindehaus spaziert. Es wor e schneestirmischi Nacht, un do hann mir uns e bissl im Gmeindehaus ufgwärmt un so noh zehn Uhr die zwett Runde gedreht; wieder bis zum Bahnhof. Weil gejer zwelf Uhr is wieder e Zug ingfahr, un do hat’s wieder ghescht nohschaue, wer aussteit. Wie mir feschtgstellt hann, dass alles in Ordnung wor, senn mr zurick zum Gmeindehaus gang. Debei is uns etwas Artliches ufgfall, nehmlich, in alli Heiser wor’s dunkl, nur in eem Haus hat’s Licht gebrennt, un mr hat ghert drin rede, lache un sogar singe. Un des wor im allerklenschte Haus im Dorf, e Haus noch von dr Ansiedlung her. Drin gewohnt hann zwaa ältre Leit, de Vetter Nazi un die Mim Wawi, zwaa gutmitiche Mensche. De Vetter Nazi wor von Beruf Schuster, e gute Fachmann, nor wann mr Schuh hingetraa hat for repariere, hat mer halt nie gewisst, wann mr se fertich repariert kann abhole. Wann Kinner mit de Schuh zum Vetter Nazi gang senn, hat er ne Märchen vrzehlt un Volkslieder gsung, anstatt die Schuh repariere.

Die Mim Wawi wor Hausfrau, hat aach gere vrzählt, hat selwer gedrehte Zigari graacht, was jo damols e Seltnheit wor, dass e Weib graacht hat. Sie hat aach Karte ufgschlaa un deni Weiwer die Wohrheit gsaat, die was gmennt hann, dass ihre Männer se betrieje. Sie is aach efter in die Stadt gfahr un hat bei herrischi Damen geputzt un is aach mit deni ihre Schoßhunde spaziere gang. Bei dere Gelegeheit hat se aach efter so Lottoscheine kaaft – un jetz komm ich aach gleich ans Ziel, um des wu des ganzi sich dreht. Also mir, des heescht de Vetter Josep un ich – senn an dem Haus stehngeblieb un hann mol so richtig ghorcht, was do drin passiert. Währenddem is die Tihr ufgang, un e junge Bu, de Mischko, is rauskumm. Mir hann uns bemerkbar gmach, un er is aach gleich zu uns komm. Dann hann mr mol gfroot, was do drin eigentlich los is. Er hat aach gleich druf geantwort: Lottofeier; die Mim Wawi hat beim Lotto spiele gwunn, un des wird jetz gfeiert. Er hat uns aach inglad for mitfeire. Mir hann awer gsaat, des geht net, weil mir derfe doch unser Dienscht net verlosse. Noh is uns de Gedanke komm, dass des jo aach zu unsrem Dienscht ghert, for nohschaue, was dort drin los is, ob net de Klassefeind sich dort ufhalt.

De Mischko hat uns gleich angemeld, un mir senn dienschtlich un pflichtbewusst ningang. Mir senn aach recht freindlich empfang genn. Dann hann mr rundrum gschaut un hann lauter anständiche Leit gsiehn. Die hann uns Platz for sitze antraan wille, awer es wor kenne meh gewenn. Dann sinn anneri ufgstann un hann uns sitze geloss. Se hann uns gleich mit Glihwein un Bäckerkipple bedient; des wor schon e annri Atmosphäre wie in dem Schneewirbl drauß. Wie mer mol durch un durch warm wore, senn aach mir zu Wort komm. Alle senn gelobt gin. De Vetter Nazi, dass er so e gude Schuster is, dass die Kenner so gere zu ihm kumme, weil er so schen vrzehle kann. De Vetter Josep is gelobt genn, weil er so e gute Bauer wor,  bevor sie ihm es Feld  enteignet hann, so dass er aach es Schuhmacherhandwerk im Ort ausgfihrt hat un so weidr.  Dann hat sich die Mim Wawi noch ins Gespräch ingemischt, hat uns von de Trute un Hexe vrzählt, un was sich friher noch allerhand zugetraa hat.

Sie hat sogar des Geheimnis verrot,wie sie sich vorbereit hat, for die richtiche Zahle ziehe, mit deni sie beim Lotto gewunn hat. Nor ich vrrot des jetz net, sunscht is es jo ke Geheimnis mehr. Es is aach gesung un glacht genn. Die Zeit is gschwind vrgang un uf mol wor’s schon so weit, dass unser Dienschtzeit zu End geht. Mir hann uns vun unser Gaschtgeber verabschied un sinn wieder ins Gmeindehaus gange. Dort hann mer unnrschrieb, dass mir unser Dienscht korrekt durchgfihrt hann. Des wor mei erschti un aach schenschti Gassewacht. Noh dere Lotofeier hat sich jo noch allerhand zugetraa. Iwer des hat uns de Mischko, der was uns ningeloss hat, vrzehlt, un des war so. For die Feier finanziere wor es Geld von de Nochbre geborgt, weil de Lottogewinn is erscht noh paar Täch ausgezahlt genn. Des Geld war – so wie ich mich erinner – 5400 Lei, und des war recht viel, weil Fabriksarweiter hann zu dere Zeit so 500 Lei im Monat verdient. Zuerscht hann sie noh ihre Schulde gezahlt un dann e Schwein kaaft. In dr Nochberschaft is es gschlacht genn, un dort aach ingsalzt un geraacht. Wie’s so weit fertich war, hann sie’s bei ihne uf de Bode ufghängt, weil Speis wor keni an dem Haus.

Des hat alles ganz gut geklappt, bis uf eemol in dr Nacht hert die Mim Wawi e Krach in dr Kuchl. Sie brennt es Licht an un schaut mol, was sich do tut in dere Kuchl. Uf eemol gsieht sie e Menschegstalt vor sich stehn. Im erschte Moment wor se vrschrock, dann is ihr awer de Gedanke komm, des kennt so e Geschter (also e Geist) senn, weil friher hann die Leit efter vrzählt, dass sich in dr Nacht so Geschtre rumtreiwe, un wann em so eener begegnet, noh soll mr en Spruch saan, un dann des mache, was der vrlangt, weil noh passiert em nicks.

Dr Mim Wawi is dr Spruch aach gleich ingfall, un der geht so: „Alle guten Geister loben Gott den Herrn, was ist dein Begehrn?“ Uf des hat dr Geschtr gsaat: „Naus will ich!“ Die Mim Wawi hat ihm die Tihr ufgmach, un er is nausgang. Sie war iwrzeigt, dass sie alles richtich gmach hat, un hat sich seeleruhich ins Bett gleet. Erscht wie sie in dr Fruh ufgstann is, hat sie gmerkt, was do los wor in dere Nacht. Es wor e Loch im Plafon  in dr Kuchl, am hinnre Gewl wor e Brett losgriss, un ufm Bode hann nor noch drei Schunge ghong.

Die Mim Wawi is awer deswege ganz ruhich geblieb un hat nor soviel drzu gsaat: „Des wor bestimmt e arme Geschter, was net des Glick hat ghat for beim Lotto gwinne, un wahrscheinlich aach ke Geld for e Schwein kaafe. Er soll’s sich samt seiner Familie schmecke losse; mir hann noch gnuch mit dem, was geblieb is. Sie hann sogar noch weiter gfeiert, so lang wie noch Geld  iwrich war. Sie hann nehmlich, ganz modern, ihre Freind un Bekannte, Jung un Alt, zu mehrere  „Teenachmittage“ inglad. Weil „Kaffee und Kuchen“ hat mr damols noch net gekennt. Un des wore wahrscheinlich deni zwaa alde Leit ihre schenschte Erlebnisse in ihrem ganze Lewe. Sie hann aach friedlich weiterglebt, bis die Mim Wawi de Vetter Nazi for immer vrloss hat. Un dann hann die Leit, was zu dere Lotoofeier un zu de Teenachmittage inglad wore, sich um de Vetter Nazi gekimmert un ihne bedient, bis aach er seiner Mim Wawi nohgang is. Um die Erbschaft is net gstritt genn – wie des sonscht oft vorkummt. Des senn Erinnerunge von dere Lottofeier. Un ich mecht schon bal wette, wann ich mich mit dem Mischko mecht treffe, wär sei erschti Froo: „Vetter Feri, erinnere Dir Eich noch an die Lottofeier beim Vetter Nazi un de Mim Wawi?“ – Freilich erinner ich mich noch; wie kennt ich so was vrgesse?