zur Druckansicht

De Vettr Kunrad war Kassier

Bruckenauer Schwowe mit ihrer Kürbisernte im Fränkischen. Foto: Manfred Loris

Es gibt Leit uf dere Welt, die vum nicks mache irgendwu in däre Welt  reich gin sin. Es gibt awer aach Leit, die sich es ganzi Lewe abgeploot han un zum Schluss is ihne nor die Arweit, die sie dorch ihre ganzes Lewe gmacht han, iwrich geblieb. Un so sin vieli dann zu gar nicks kumm, noch viel wenicher reich wor oder e Titl kriet. De Vettr Kunrad hat’s aa net bis zu eem reiche Mann gebrung un noch viel wenicher zu eem große Gschäftseigntimer. Er war bei uns im Gemeindihaus Kassierer gwen. Er hat e kleene Dienscht ghat, uf den er ganz stolz war. In seim Amt war er ehrlich, akkurat un streng, mer hat ihm nicks Schlechtes nohrede kenne. Morjets, wann die Bauerschleit im Dorf sich schun eemol mied abgearweit han ghat, dann is er mit em Halbzylinder un eener Rohrhosse un em krumme Stecker dorch unser Gass ins Gmeindihaus gang.
Die Leit, was mit ihm unnerwegs zammkumm sin, han e Katzbuckl gmacht un han’ne mit em Grinse im Gsicht freindlich: „Gut Morje, Herr Kassierer!“ gegrießt. Sei Gsicht war an selem Morjet noch e bissl uf-gschwoll un sei Aue hann e bissl trieb ausgschaut. Des war halt desweje, weil er am Owet bis spoot in die Nacht nin bei sich drhem alli notwenzichi Arweit vun im Haus gmach hat. Des is oft in dr Woch passiert, wann er vum Dienscht hemkumm war, dass er alles selwer versorcht hat, was im Haus vorgfall war. Gfall hat es seim Weib jo net. Sie war uf dr Meinung, dass bei ihm irgendwu e Brett locker is. Un er war uf dr Meinung, dass sei Weib die Arweit im Haus net noh seim Gschmack mache kann. Un dass sie unbeholf bei dere Hausarweit wär.
Die Gwohnheit war noh mit dr Zeit in ihrem Haus selbschtverständlich gin. Un sei Weib hat ne noh mache glosst, dass im Haus un Hof e Ruh un Friede unner’ne is. Er war aach mit nicks zufriede, manichsmol hat er sich sogar selwer net leide kenne. Er hat derhem grad sowie im Gmeindihaus alles noh seiner Meinung, wie er es for gut gfunn hat, dorchfihre wille. Sogar es Wetter hat’m net immer gepasst. Des hat gmacht, was es hat wille, un do hat doch er aach mitrede mechte. Die Dorfleit ware uf dr Meinung, dass dem Vettr Kunrad sei Weib derhem es Saan hat, dass alles noh ihrem Wille gehn muss. Des war awer net de Fall. Sie war gutmietich un gleiwich un is jedem Streit ausm Wech gang.
Dann sin awer dunkli Wolke iwer de Banater Himml kumm, in dere Zeit hat es schun in ganz Eiropa gebollert. Wie dann wieder scheneres Wetter kumm war un wie se unser Schwoweleit ganz plackich gmacht (ausgeraubt) han, dann war aach de Vettr Kunrad ke Gemeindekassier mähr. Jetz ware anri in dem Dienscht, un e schwowische Kassier hat mer domols im Gemeindihaus nimmi han wille. De Vettr Kunrad hat’s schun nimmi ausghall in seim Hof un im Haus, weil ewe nicks zu tun war. Drum hat er die ganzi Zeit iwer die klenschti Vorfäll im Haus gmeckert.
In dere Zeit hat sich im Dorf vieles verännert. Es sin viel fremdi Leit ins Dorf ingwannert, die ke Reschpekt vor em annere sei Eigntum ghat han, die han sich alles gholl, was ihne gar net gheert hat. In dere Zeit hat de Vettr Kunrad noch e schene Nussebaam im Hof stehn ghat. Die Nusse ware schun lang zeitich gwen un sin so langsam uf die Erd gfall. Es ware awer noch viel vun deni Nusse, die gar net runnergfall sin un owe an die Nescht vun dem Baam ghong han. Dann is es em Vettr Kunrad ingfall, dass mer die Nusse runnerschlaan muss. Er hat schun de Plan gmacht, dass sei Weib, die Bäsl Wab, uf den Baam grawle muss, un mit em Knippl die Nusse runnerschlaan soll. Des hat awer die Bäsl Wab net mache wille. Sie hat gsaat, dass se e Weib is, un dass des sich gar net steht, dass e Weib uf e Baam grawlt for die Nusse runnerschlaan. De Vettr Kunrad hat dann druf gsaat, dass er des aach net mache kann, weil er schnell schwindlich wärd un dann vun dem Baam fallt. Alli Rederei hat awer nicks gholf. De Vettr Kunrad hat alli Kniffe angwend, die han awer nicks gebrung.
Dann hat de Vettr Kunrad gsaat, wann es net annerscht geht, wärd er uf den Baam grawle un alli Nusse runnerschlaan, bevor die neiji Inwohner drufkumme, dass bei ihne noch so viel Nusse am Baam hänge. De annere Tach in dr Fruh hat er e Laader gholl un is uf den Baam gegrawlt. Er is aach gut owe in der Spitz vun dem Baam ankumm. Er hätt awer noch e Hand gebraucht for die Nusse runnerschlaan, weil mit seine Händ hat er sich an dem Baam feschthalle misse.
Dann is es passiert, was sie alli zwei net han wollte. De Vettr Kunrad is an eem Nascht ausgrutscht un is beim Runnerfalle an seim Hosserieme an eem Nascht hänge geblieb. Der Hosserieme is vun’m Vettr Kunrad seim schwere Gwicht verriss, un sei Hosse hat sich bis an sei Knechle runnergstrippt.
Noh hat er dorte zwischer Himml un Erd an dem Nascht ghong un hat net runner kenne. Umesunscht hat er bei seim Weib anghall, dass sie’ne vun dem Nascht lossmache soll. Die Bäsl Wab hat sich tärisch gstellt, sie hat des so angstellt, so wie wann sie do nicks mitkriet hätt, was ihrem Mann passiert is. Weil sie awer aach gment hat, dass ihm des doch net recht is, was mer macht. Wie se doch mol owenuf gschaut hat, wu ihre Mann hängt, hat se ihre Händ vor ihre Gsicht ghal. „Mei Gott“, hat se gsaat, „es is nor gut, dass er net wuannerscht hänge geblieb is!“
Uf’m Vettr Kunrad sei Schreierei is dann doch ihre Nochberin, die in ihrem Garte garweit hat, in de Hof gloff kumm, un wie se gsiehn hat, in was vorcher Posizion de Vettr Kunrad dorte an dem Nascht hängt, hat die um Hilf gschrie, bis die Leit vun ihre Nochberschaft angloff sin kumm. Dann hat eener vun deni Männer den Nascht, wu de Vettr Kunrad dran ghong hat, mit ener Soch abgschniet, un die anneri Leit han de Bäsl Wab ihre Mann mit eener Rossdecke abgfangt, wie er vun dem Nascht befreit war un runnergfall is.
Die Leit, was mit ihre Wasseramber zum Lesche angloff kumm ware, sin dann hemgang. Bloß die Weiwer han net hemgehn wille, die hätte gere de Vettr Kunrad noch etwas länger dorte am Nascht hänge glosst. De Vetter Kunrad hat noh dem Fall ke Arweit im Haus mähr gmacht, die sei Weib immer gere mache hat wille. Er hat aach nie mähr alles besser wisse wille wie sei Weib un iwer alles gmeckert, was anri gmach han. Er is e langi Zeit net aus’m Haus gang, un hat aach vun dann aan e Hosserieme aus Leder getraa, der net so schnell verreist.